Przejdź do zawartości

Marion Fairfax

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marion Fairfax
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 października 1875
Richmond

Data i miejsce śmierci

2 października 1970
Los Angeles

Zawód

scenarzystka, dramatopisarka, aktorka, producentka, reżyserka filmowa

Współmałżonek

Tully Marshall

Lata aktywności

1901-1926

Marion Fairfax (ur. 24 października 1875 r. w Richmond, zm. 2 października 1970[1][2]) – amerykańska scenarzystka, autorka sztuk teatralnych, aktorka, reżyserka i producentka filmowa. Najbardziej znana jako autorka scenariusza do filmu Zaginiony świat[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 24 października 1875 r. w Richmond[1]. Wychowywała się w Chicago. Ukończyła Emerson College[2]. Karierę zaczynała ok. 1901 r. jako aktorka na Broadwayu[1]. W lutym 1904 r. zadebiutowała jako autorka sztuk teatralnych – jej pierwszym dziełem było The Triumph of Love. Aż do 1908 r. łączyła pisanie z aktorstwem, występując w niektórych swoich sztukach. Po 1908 porzuciła granie na scenie, całkowicie poświęcając się twórczości dramatopisarskiej. Twórczość ta przynosiła jej uznanie i sukcesy[2].

W 1915 r. za radą Williama C. de Mille'a zajęła się pisaniem scenariuszy filmowych[1]. Zadebiutowała scenariuszem do filmu The Chorus Lady napisanego dla Lasky Feature Play Company[2]. Oprócz de Mille'a współpracowała także z Marshallem Neilanem, dla którego napisała m.in. scenariusz do hitu Dinty (1920)[1].

W 1922 założyła własne przedsiębiorstwo filmowe, aby wyprodukować The Lying Truth – film poświęcony uzależnieniu od narkotyków (być może do stworzenia tego filmu wpłynął los uzależnionego od morfiny reżysera Wally’ego Reida, z którym Fairfax współpracowała zawodowo przy kilku filmach)[1].

W 1924 r. zaczęła pracować dla wytwórni First National Pictures[1].

Zdrowie Fairfax zaczęło się pogarszać w 1923 r. Być może przyczyniło się do tego przepracowanie – w 1922 r. scenarzystka, poza prowadzeniem własnej wytwórni zajmowała się także reżyserią oraz pisaniem scenariuszy do kilku innych produkcji. Problemy zdrowotne przyczyniły się być może do wczesnej emerytury Fairfax – w 1926 r. zakończyła pracę w przemyśle filmowym[1].

W 1943 r. zmarł jej mąż Tully Marshall. Fairfax zmarła 2 października 1970[1]

Pisała scenariusze do filmów bardzo różnych gatunkowo, były wśród nich m.in. melodramaty komediowe (Dinty, 1920), film sci-fi (Go and get it, 1920), filmy przygodowe, komedia małżeńska (Don’t Ever Marry, 1920), western (Bob Hampton of Placer, 1921), filmy szpiegowskie, romanse i inne. Wśród jej scenariuszy są adaptacje dzieł Arthura Conana Doyle’a (Zaginiony świat) czy Honoré de Balzaca (The Eternal Flame). Pisała dla wielu reżyserów i gwiazd – m.in. Mary Pickford, Maurice’a Tourneura, Wally’ego Reida, Normy Talmadge, Sessue Hayakawy. Przez wiele lat jej opinia uznawana była za jedną z najważniejszych w świecie filmowym – pracując w wytwórniach zajmowała się nie tylko scenopisarstwem, ale też produkcją, doglądając wszystkich aspektów filmów, w tym aktorstwa i reżyserii[1].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Scenarzystka

[edytuj | edytuj kod]
  • The Chorus Lady, 1915
  • The Immigrant, 1915;
  • Mr. Grex of Monte Carlo, 1915;
  • The Blacklist, 1916
  • The Chaperon, 1916;
  • The Clown, 1916;
  • Anton the Terrible, 1916;
  • The Sowers, 1916;
  • Hashimura Togo, 1917;
  • On the Level, 1917;
  • Freckles, 1917
  • The Crystal Gazer, 1917;
  • The Primrose Ring, 1917;
  • The Honor of His House, 1918;
  • The Widow’s Might, 1918;
  • Less Than Kin, 1918;
  • The Mystery Girl, 1918;
  • Prawo białego człowieka, 1918;
  • A Daughter of the Wolf, 1919;
  • Putting It Over, 1919;
  • Love Insurance, 1919;
  • The Secret Garden, 1919;
  • Dolina gigantów, 1919;
  • You Never Saw Such a Girl, 1919;
  • Don’t Ever Marry, 1920;
  • Koniec rzeki, 1920;
  • Go and Get It, 1920;
  • Bob Hampton of Placer, 1921;
  • The Lotus Eater, 1921;
  • The Mad Marriage, 1921;
  • Through the Back Door, 1921;
  • Fools First, 1922;
  • A Lady of Quality, 1924;
  • Lilies of the Field, 1924;
  • Torment, 1924;
  • As Man Desires, 1925;
  • Zaginiony świat, 1925;
  • Clothes Make the Pirate, 1925;
  • The Talker,1925;
  • Old Loves and New, 1926

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Tom Slater, Marion Fairfax – Women Film Pioneers Project [online], Women Film Pioneers Project [dostęp 2018-08-20].
  2. a b c d Denise Lowe, An encyclopedic dictionary of women in early American films, 1895-1930, New York: Haworth Press, 2005, s. 195, ISBN 978-1-84972-291-9, OCLC 234077475.
  3. K. Charlie Oughton, When the woman shoots: Ladies Behind the Silent Horror Film Camera, [w:] Bridges i inni, Silent women : pioneers of cinema, Twickenham, s. 248, ISBN 978-0-9566329-9-9, OCLC 907660897.